اتاق فرار چله

مادرم می‌گفت: همیشه بعد از تاریک‌ترین شب‌ها روشن‌ترین روزها میاد، اشتباه می‌کرد. دروغ می‌گفت. بعد از اون چهل‌شب لعنتی دیگه هیچ‌چیز روشن نیست، روز نیست. همش‌ سیاهی و تاریکی مطلق! من زمانی زن صالح شدم که همه دغدغه‌اش جلوگیری از شکار غیرمجاز حیوانات بود. صالح محیط‌بان این منطقه بود و قلب مهربونش عاشق طبیعت بود. همه‌چیز خوب بود تا زمانی که سمیره پرپر شد. سمیره خواهر کوچیک صالح بود! دقیقا همون وقتی‌‌‌که خواستگار قبلی سمیره به‌خاطر جواب ردش توی بیشۀ پشت خونه دخترک‌ بخت‌برگشته‌ رو با یه پیت نفت آتیش زد و بعدشم خودشو سوزوند، دیگه کسی لبخند صالح‌ رو ندید. معلوم نیس کدوم از خدا بی‌خبری به صالح گفت ازمابهترون می‌تونن کاری کنن سمیره برگرده! فقط باید چله نشست! هر بار با گفتن این کلمه و حتی فکر بهش همه بدنم مورمور میشه! صالح شروع کرد به بهم ریختن خونه، درها رو برداشت دیوار گذاشت، چاه کند، توی دیوار را دریچه و سوراخ گذاشت؛ عکسای قدیم فامیل‌ رو به درودیوار آویز کرد. گفته بودن چله آداب داره‌ و زن باردار نباید اونجا باشه. من برخلاف میل باطنی و از ترس ازدست‌دادن صالح از خونه اومدم بیرون. هر شب که نگرانش می‌شم از انباری پشت خونه گوش وایمیسم بعضی وقت‌ها صدای باد که میپیچه لای درخت‌ها، بعضی وقت‌ها سکوت. گاهی هم صداهای عجیب‌غریبی میاد انگار صد نفر دارن دعا و طلسم می‌خونن .صدای راه رفتن و‌ صدای پا بعضی وقت‌ها صادق پسرک همسایه که از سر دیوار خونمو می‌بینه میاد تعریف میکنه چیا دیده، هربارم من زهره‌ترک میشم. دلشورم هر روز بیشتر میشه چله سر اومده امروز که یه روز به ماه رمضونه دیگه طاقتم سر اومد زنگ زدم شهر، شماره حاج عزیز رو بهم دادن گفتن توی عالم ماوراء دست داره و شاگرد ماهر زیاد داره که بتونن تطهیر و پاکسازی انجام بدن. می‌دونم براتون سخته این همه راه بیاین ولی من به کمکتون نیاز دارم. این بچه تو شکمم نباید بی‌پدر بزرگ شه. کلید انباریِ پشت‌ رو آویز کردم به درخت بزرگه. یه جفت بی‌سیم هم مال صالحه همونجا لای درختا قایمش کردم. صادق می‌تونه کمکتون کنه چون من دارم میرم روستای داراب پیش امامزاده دخیل ببندم. می‌دونم از پسش بر میاین. راسی سوره ناس اینجور وقت‌ها آرومم می‌کنه. من الجنه و الناس.