هیچ‌کس به‌خاطر ندارد که نام اصلی این روستا چه بود. سال‌هاست که همه صدایش می‌زنند «مرگ آباد»!این نام را از مرگ دلخراش زنان زیادی گرفته که پای تک درخت خشکیده‌ای، سنگسار شدند. آخرین نفر نامش معصومه بود، زن زیباروی غلامرضا سلمانی، که از ده بالا آمده و آمدنش قرار از دل مردان زیادی برده بود.روزی شایعه‌ای سیاه در دامن روستا پیچید، روسری معصومه صبح یک روز بارانی در قهوه‌خانۀ حشمت‌الله خان پیدا شده بود. بعد از سنگسار معصومه هیچ یک از اهالی جرأت نکرد جسدش را از چاله بیرون بکشد و دفن کند، می‌گویند هر کس به سمتش رفته نجوایی شنیده و مجنون شده. اولیش همان سلمانی روستا که شب نخست که با تیغ تیز اصلاحش گردن برید و خودش را کشت.مدت‌هاست تن بی‌جان زن آن بالا خشکیده است و دیگر کسی از صد فرسخی آن روستا رد نمی‌شود. شما بستگان معصومه هستید که سال‌هاست دور از روستا در شهری همان حوالی سکونت دارید، از روزی که دختر معصومه هراسان و گریان به شهر گریخته و درِ خانۀ شما را زد، خوابی تکراری آزارتان می‌دهد، معصومه را با صورت زخمی می‌بینید که نامتان را صدا می‌زند.