اتاق فرار شیون

سال ۱۳۷۱ لارستان (جنوب)

هوا رو به تاریکی می‌رفت
داشتیم با کُکام و رِفیقام به‌هوای تِفریح به‌سمت بندر می‌رفتیم که دوباره پیکان قُراضۀ جمال بِلال بنزین تِموم کِرد و موندیم تو صحرایِ درندشتِ خِطَرناکِ خُور!
بعدِ چن ساعت کِلَنجار جمال بِلال با پیکانش، فهمیدیم که گاومون زاییده و باید تا فردا همین نزدیکا اطراق کنیم که صبح ناشتا از ماشینا بنزین بگیریم و بریم.
کُکام که چشاش مثل عقاب تیز بود گفت سمت اون نخل‌ها یه آلونک می‌بینُم، بریم امشب و اونجا سر کنیم تا خوراک جونورای صحرا نشیم.
در نیمه‌ باز بود و بوی نم می‌داد هر چه صدا زِدیم کِسی جوابمون رو نداد. رفتیم تو معلوم بود چندین ساله که کسی اینجا نیست.
اون شبو همه از فِرت خستگی خوابمون برد.

یه زِنِ سیاه‌پوش، صدای شیوَن، چشمای پر از اشک و خون! اون چیه دستش! داره به سمتمون میاد!
جییییغ !

همه‌مون یهو از خواب پا شدیم!
مات‌و‌مبهوت به هم نگاه می‌کردیم و قلبمون داشت از سینه‌مون کنده می‌شد!
همه به هم می‌گفتن کُکا تو هم دیدیش؟!

هممون بعد از چن ماه هنوز هر شب این کابوسو رو می‌‌بینیم ما طلسم شده بودیم!
تا وقتی که عبدالله ماهیگیر بهمون گفت که نزدیک همون کلبه تو یه روستا یه دوست فال‌گیری داره که می‌تونه کمکمون کنه اما خیلی وقته که کسی در خونش رو نمی‌زنه! یه نشون بهمون داد که بهش بدیم تا راهمون بده. آخرین حرفی که عبدالله گفت این بود:
فِقَط قبل از تاریکی اونجا باشین !

بعد از چن ساعت پیاده‌روی رسیدیم اما از شانس بد ما خورشید هم از ترس زودتر پشت کوه‌ها رفت و قایم شد. باید خونۀ فال‌گیر رو پیدا می‌کردیم.

شما و تیمتون همون طلسم شده‌ها هستین!
باید خونۀ فال‌گیر رو پیدا کنین.

تیمتو رو خبر کن!

توضیحات :

• از پذیرفتن افراد در حالت غیرعادی (در صورت مصرف مشروبات الکلی و …) معذوریم و اجازۀ ورود ندارند. در صورت بروز مشکل با پلیس تماس گرفته می‌شود.