آیا داستان های ترسناک عروسک آنابل واقعی است؟

برای بازدیدکنندگانی که از موز‌ه‌ی وارن‌ها در منطقه «مونرو» ایالت «کانکتیکات» بازدید می‌کنند، آنابل شبیه عروسک‌های معمولی از برند «راگدی آن» (Raggedy Ann) است. عروسک‌هایی که به‌طورگسترده در اواسط قرن بیستم تولید می‌شدند و طرفداران زیادی هم داشتند. اما وقتی نگاهی به تاریخچه‌ی عروسک آنابل می‌اندازیم، با داستان‌هایی از طلسم اجسام و نفرین‌های شیطانی مواجه می‌شویم که مو به تن‌مان سیخ می‌کنند.

بعد از اولین ماجرای ترسناک این عروسک جن‌زده در سال 1970، آنابل تعداد زیادی حملات خشونت‌آمیز و حداقل دو تجربه نزدیک به مرگ را رقم زده است. داستان‌های عروسک آنابل واقعی آن‌قدر عجیب بوده‌اند که الهام‌بخش مجموعه‌ای از فیلم‌های ترسناک هالیوودی شدند.

تاریخ اکران The Conjouring 4 فاش شد!

اما آیا داستان آنابل خارج از پرد‌ه‌ی سینما و در دنیای واقعیِ خودمان اتفاق افتاده است؟ آیا عروسک آنابل واقعا ظرفی برای ارواح خبیثه‌ی شیطانی است که همیشه در جستجوی یک میزبان انسانی به سر می‌برد؟ یا این‌که نه، این عروسک چیزی جز یک اسباب‌بازی کودکانه نیست؟

اینجا قرار است به داستان‌های واقعی آنابل بپردازیم و در یک ویدئوی جالب، سری به موزه‌ی وارن‌ها بزنیم و عروسک آنابل را از نزدیک ملاقات کنیم!

شروع داستان‌های عروسک آنابل…!

اگرچه عروسک اصلی مثل همتای سینمایی‌اش ظاهری ترسناک و مورمورکننده ندارد، اما عروسک آنابل واقعی که در موزه وارن‌ها (زوجی که روی این پرونده کار کردند) نگهداری می‌شود، با همین ظاهر معمولی‌ و بی‌گناهش جنایت‌های زیادی انجام داده.

این عروسکِ پارچه‌ایِ دوخته‌شده، یک لبخند نصفه‌نیمه به لب دارد و بینیِ مثلثیِ نارنجی‌اش، خاطرات اسباب‌بازی‌های دوران کودکی‌مان را تداعی می‌کند. با این حال اگر می‌توانستیم از اد و لورین وارن درباره این عروسک بپرسیم، قطعا آن‌ها به ما می‌گفتند هیچ‌وقت این شیطان را به شوخی نگیریم!

در دنیای واقعی نقش آفرینی کنید:

آنابل چه کسانی را کشت؟

به گفته‌ی این زوج معروف که در تحقیقات ماوراءالطبیعه ید طولایی داشتند، آنابل مسئول دو تجربه‌ی نزدیک به مرگ، یک تصادف مرگبار و مجموعه‌ای از فعالیت‌های شیطانی بوده که حدود 30 سال به طول انجامیده.

همان‌طور‌که بالاتر گفتیم، اولین مورد از این تسخیرهای شوم به سال 1970 باز می‌گردد، زمانی که آنابل کاملا جدید بود. اولین داستان آنابل را دو زن جوان برای وارن‌ها گفتند و سال‌ها بعد خود وارن‌ها این ماجرای مخوف را در کتاب‌ها و مصاحبه‌هایشان بازگو کردند.

در این زمان، مادری برای دختر پرستار جوان‌ش به نام «دونا»، عروسک واقعی آنابل را خریداری کرد تا به‌عنوان هدیه‌ی تولد به او بدهد. دونا که ظاهرا از این هدیه هیجان‌زده شده بود، آن را به آپارتمان خود برد. آپارتمانی که آن را با یک پرستار جوان دیگر، یعنی هم‌خانه‌اش «آنجی» شریک بود.

آن اوایل عروسک مثل یک اکسسوری عادی روی مبل اتاق نشیمن نشسته بود و با چهره‌ی رنگارنگش به مهمانان خوش‌آمد می‌گفت. اما طولی نکشید که دونا و آنجی متوجه شدند کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه است. آنابل به میل خودش در اتاق حرکت می‌کرد!

دونا قبل از رفتن به محل کارش عروسک را روی مبل می‌نشاند، اما وقتی بعدازظهر به خانه می‌آمد، آنابل توی اتاق‌خواب بود. اما ای کاش این همه‌ی ماجرا بود!

بعد از چند روز دونا و انجی یادداشت‌هایی پیدا کردند که روی آن نوشته شده بود: «به من کمک کن!». به گفته‌ی این دو هم‌خانه، یادداشت‌ها روی نوعی کاغذ پوستی نوشته شده بود که هیچ‌وقت آن‌ها در خانه‌ی خود نداشتند.

علاوه بر این‌ها، یک روز بعدازظهر که دوست‌پسر انجی یعنی «لو» در آپارتمان دراز کشیده بود و استراحت می‌کرد، صدای خش‌خش عجیبی شنید. اول فکر کرد کسی وارد اتاق شده، اما پس از کمی جستجو هیچ نشانه‌ای از ورود کسی به خانه پیدا نکرد. تا این‌که چشمش به عروسک آنابل افتاد که با صورت وسط اتاق دراز کشیده بود.

کمی بعد، وقتی لو داشت چرت می‌زد، با ضربات دست آنابل به سینه‌اش از خواب می‌پرد. ناگهان درد شدیدی در قفسه‌ی سینه‌اش حس می‌کند و متوجه می‌شود آثار پنجه‌های خون‌آلودی روی سینه‌اش حک شده. دو روز بعد، این زخم‌ها بدون هیچ اثری ناپدید شدند.

پس از تجربه‌ی وحشتناکی که لو در خانه داشت، دو هم‌خانه از یک مدیوم که در حوزه‌ی ماوراءالطبیعه تجربیاتی داشت دعوت کردند تا به حل مشکل آن‌ها کمک کند. این شخص یک جلسه احضار برگزار کرد و بعد از آن، به دونا و آنجی گفت که این عروسک توسط روح یک کودک هفت‌ساله به نام «آنابل هیگینز» تسخیر شده است. کودکی که جسدش سال‌ها قبل در همان ساختمان پیدا شده بود.

این مدیوم ادعا ‌کرد که روح آنابل خیرخواه است و فقط دوست دارد مورد محبت و مراقبت قرار گیرد. براساس گزارش‌ها، دو پرستار جوان دل‌شان به حال روح دختربچه سوخت. برای همین به او اجازه دادند تا در عروسک اقامت دائم داشته باشد!

زوج وارن پرونده‌ی عروسک آنابل را دست می‌گیرند…

اما همه‌چیز به همین سادگی که دو پرستار قصه‌ی ما انتظار داشتند پیش نرفت. آزار و اذیت‌های عروسک آنابل آن‌قدر ادامه پیدا کرد که در نهایت، دونا و انجی در تلاش برای خلاصی از روح عروسک آنابل، با یک کشیش اسقف معروف به‌نام «پدر هیگان» تماس گرفتند.

هیگان پس از شنیدن این ماجرا با مافوق خودش یعنی «پدر کوک» تماس گرفت. کوک که از وخامت اوضاع باخبر شد، سریعا به یاد اد و لورین وارن، محققین ماوراءالطبیعه افتاد.

اد و لورین پس از ورود به ماجرای آنابل متوجه شدند مشکلات اصلی این دو بانوی جوان از زمانی شروع شد که آن‌ها گمان کردند این عروسک شیطانی سزاوار هم‌دردی آن‌هاست. وارن‌ها بر این باور بودند که یک نیروی اهریمنی در عروسک آنابل واقعی وجود دارد که در جستجوی یک میزبان انسانی است. در واقع برخلاف نظر مدیوم، روح آنابل به‌هیچ‌وجه خیرخواه نبود.

متن گزارش وارن‌ها در پرونده آنابل از این قرار است:

«معمولا ارواح، اشیای بی‌جان مثل خانه یا اسباب‌بازی را در اختیار نمی‌گیرند؛ بلکه بیشتر به‌دنبال تسخیر انسان‌ها هستند. اما در برخی موارد معدود، یک روح غیرانسانی می‌تواند خود را به یک مکان یا شی هم متصل کند. این همان چیزی است که در مورد آنابل رخ داده. این روح شیطانی عروسک را تسخیر کرده و نوعی توهم زنده‌بودن در آن ایجاد کرده است؛ با این هدف که بقیه آن را به‌رسمیت بشناسند و جدی‌اش بگیرند. روح آنابل قصد ندارد تا ابد به عروسک وابسته بماند، بلکه هنوز به‌دنبال داشتن یک میزبان انسانی است!»

وارن‌ها شواهد ماورای طبیعی زیر را در پرونده عروسک تسخیر شده آنابل مشاهده کردند:

• حرکت خودبه‌خودی (Teleportation)
• مادی شدن (Materialization) (یادداشت‌هایی که در کاغذ پوستی به‌جا گذاشته بود)
• نشانی از هیولا (Mark Of The Beast) (پنجه انداختن روی سینه‌ی لو)

پس از مشاهده‌ی این شواهد، متعاقبا وارن‌ها دستور جن‌گیری و پاک‌سازی آپارتمان را توسط پدر کوک صادر کردند. بعد آنابل را از آپارتمان بیرون آوردند و به محل استراحت ابدی‌اش یعنی موزه‌ی مخفی خود بردند؛ به این امید که سلطنت شیطانی او به پایان برسد… .

اما آنابل متوقف نمی‌شود…

حتی پس از خروج آنابل از آپارتمان دونا و انجی، وارن‌ها چندین تجربه ماوراءالطبیعه دیگر مربوط به این عروسک گزارش کردند. اولین مورد تنها چند دقیقه پس از خروج آنابل از آپارتمان رخ داد. پس از اجرای مراسم جن‌گیری در آپارتمان، وارن‌ها آنابل را روی صندلی عقب ماشین‌شان نشاندند. همه‌چیز به‌نظر عادی می‌رسید، اما لورین احساس می‌کرد خطری در کمین است.

لورین در گزارشاتش این‌طور ادعا کرده که در راه بازگشت به خانه ترمز ماشین چندین بار از کار افتاده و ماشین تا سر حد تصادف هم پیش رفته است. به محض اینکه اد (شوهرش) آب مقدس را از کیفش بیرون کشید و روی عروسک پاشید، مشکل ترمزها برطرف شد.

پس از رسیدن به خانه، اد و لورین عروسک را در اتاق کار اد گذاشتند. اما عروسک انگار انرژی تازه‌ای گرفته‌ بود. انابل روی هوا معلق شد و شروع به حرکت در خانه کرد. سرانجام، وارن‌ها تصمیم گرفتند آنابل را در یک جعبه شیشه‌ای قرار دهند و محفظه را برای همیشه قفل کنند.

آن‌ها یک جعبه شیشه‌ای و چوبی مخصوص ساختند که روی آن دعای مشهور سنت مایکل (Saint Michael’s Prayer) را نوشتند. تا پایان عمر، اد مرتبا این دعا را می‌خواند تا مطمئن شود روح شومی که در عروسک خانه کرده، همچنان آن‌جا می‌ماند.  

حالا عروسک آنابل در موزه نگهداری می‌شد و از زمان حبس شدن در این محفظه، دیگر حرکت نکرد. اگرچه گفته می‌شود که روح شوم عروسک هرازچندگاهی راهی به سمت بیرون پیدا می‌کرد.

طبق گزارشات زوج وارن، یک بار کشیشی که از موزه بازدید می‌کرد، بی‌خیالِ قابلیت‌های شیطانی عروسک شد و آن را از محفظه بیرون آورد. اگرچه اد درباره‌ی تمسخر قدرت آنابل به کشیش هشدار داد، اما کشیش جوان فقط به او خندید و آنابل را به شیشه برگرداند.

در راه بازگشت به خانه، کشیش تصادفی مرگبار کرد و نزدیک بود برای همیشه این دنیا را ترک کند. او این‌طور ادعا کرد که درست قبل از تصادف، آنابل را در آینه بغل ماشین دیده است!

سال‌ها بعد، یکی دیگر از بازدیدکنندگان آنابل را مورد تمسخر قرار داد و از این‌که مردم چقدر احمقانه به او اعتقاد دارند انتقاد کرد. او در راه خانه کنترل موتورسیکلتش را از دست داد و با سر به یک درخت برخورد کرد. او فورا کشته شد؛ اما دوست‌دخترش که با او روی موتور نشسته بود، جان سالم به در برد. دوست‌دخترش بعدها به رسانه‌ها گفت آن‌ها در زمان حادثه در حال تمسخر عروسک آنابل بودند!

آیا داستان‌های خوفناک آنابل واقعیت دارند؟

در طول سال‌ها، هر آن‌چه از آنابل نقل شده است را محققین معروف ماوراءالطبیعه، یعنی اد و لورن وارن گزارش داده‌اند. آن‌ها تا آخر عمرشان به بازگویی این داستان‌ها و اثبات قدرت وحشتناک عروسک واقعی آنابل ادامه دادند. با این حال، هیچ‌یک از ماجراهای آنابل قابل‌تایید نیستند.

نام کشیش جوان و موتورسوارانی که به درخت برخورد کردند هرگز فاش نشد. نه دونا و نه آنجی، دو پرستاری که اولین قربانیان آنابل بودند، هرگز شخصا داستان خود را مطرح نکردند. نه پدر کوک و نه پدر هگان، هیچ‌وقت به جن‌گیری‌هایی که قبل‌تر گفتیم اشاره‌ای نکرده‌اند. خلاصه این‌که تنها چیزی که ما داریم، گزارشات زوج وارن است.

داستان‌های آنابل تبدیل به یک فرنچایز سینمایی می‌شوند…

جدا از این‌که ماجراهای آنابل را باور کنیم یا آن‌ها را تخیلاتی سودجویانه بدانیم، حالا این عروسک راگدی راهش را به هالیوود پیدا کرده و سری‌فیلم‌هایش با استقبال خوبی مواجه شده‌اند. «جیمز وان» تهیه‌کننده‌ی فیلم‌های آنابل توانسته یک جهان ترسناک و البته پرسود را به نمایش بگذارد و توجه نسبی مخاطبین و منتقدین را جلب کند.

اوایل سال 2014 بود که جیمز وان اولین طرح داستانی آنابل را نوشت. یک عروسک جن‌زده که قد و هیکلش به انداز‌ه‌ی یک کودک خردسال بود و میل شدیدی به خشونت داشت. البته همان‌طور که بالاتر گفتیم، تفاوت‌های زیادی بین عروسک واقعی آنابل و همتای سینمایی آن وجود دارد.

آنابل واقعی آن‌قدرها ترسناک و اغراق‌آمیز نیست و وقتی نگاهش می‌کنیم، به‌وضوح با یک اسباب‌بازی کودکانه طرفیم. اما نسخه‌ی سینمایی آنابل مثل عروسک‌های قدیمی است و با موهای بافته‌شده و چشم‌های شیشه‌ای درخشانش، هرکسی را به وحشت می‌اندازد. در ادامه با سری فیلم‌های آنابل بیشتر آشنا می‌شویم.

35 تا از ترسناک ترین فیلم های جهان با درجه ترس بالا (+16)

آنابل (2014)

ماجرای فیلم Annabelle که در سال 2014 ساخته شده به‌این‌صورت است که یک دکتر جوان به همسر باردارش یک عروسک عجیب و کمیاب هدیه می‌دهد که از قضا چیزی نیست جز آنابل خودمان.

پس از این‌که دکتر جوان (با بازی وارد هورتون) هدیه‌اش را به همسرش میا (با بازی آنابل والیس) می‌دهد، آرشیو عروسک‌های فوق‌العاده میا تکمیل می‌شود. غافل از این‌که او و همسرش قرار است یک تراژدی وحشتناک را تجربه کنند. ماجرا تا جایی پیش می‌روند که آن‌ها مجبور می‌شوند عروسک را به سطل زباله بیندازند و به یک آپارتمان جدید فرار کنند؛ غافل از این‌که آنابل رهایشان نمی‌کند!

کارگردانی این فیلم را «جان لئونتی» انجام داده و تهیه‌کنندگی آن به‌عهده‌ی «جیمز وان» بوده است.

آنابل: آفرینش (2017)

داستان فیلم Annabelle: Creation در سال 1955 می‌گذرد و پیش‌درآمدی برای فیلم آنابل 2014 محسوب می‌شود. این فیلم داستان عروسک‌سازی به نام «ساموئل مولینز» (با بازی آنتونی لاپاگلیا) و همسرش (با بازی میراندا اتو) را روایت می‌کند که پس از بسته شدن یک یتیم‌خانه‌ی محلی، تصمیم عجیبی می‌گیرند.

آن‌ها خانه‌شان را به روی شش یتیم و خواهر روحانی «شارلوت» (با بازی استفانی سیگمن) باز می‌کنند. این زوج از بچه‌های یتیم می‌خواهند به اتاق دختر متوفیِ خانواده یعنی «مولینز» نروند. اما یک دختر فلج‌اطفالی به‌نام «جانیس» (با بازی تالیتا بیتمن) راهی برای ورود به اتاق پیدا کرده و شیطانی که مدت‌ها آنجا بوده را آزاد می‌کند.

نویسندگی فیلم Annabelle: Creation با «گری دابرمن» بوده و کارگردانی فیلم را «دیوید سانبرگ» بر عهده داشته که فیلم‌هایی مثل Shazam و Lights Out را نیز در کارنامه‌ا‌ش دارد.

آنابل به خانه می‌آید (2019)

ماجرای فیلم Annabelle Comes Home با خروج آنابل از آپارتمان دونا و آنجی (که سعادت آشنایی‌شان را بالاتر پیدا کردیم) شروع می‌شود. سپس داستان پرش نه‌چندان دل‌پذیری به آینده دارد و ما به حدود یک سال پس از وقایع فیلم The Conjuring پرت می‌شویم.

جایی که وارن‌ها «مری الن» (با بازی مدیسون ایزمن) را به‌عنوان پرستار بچه برای دخترشان «جودی» (با بازی مکنا گریس) استخدام کرده‌اند.

خب، از آن‌جایی که تکلیف پرستاران کودک در فیلم‌های ترسناک مشخص است، آنابل و ارواح و شیاطین دیگری که در این خانه وجود دارند، به‌طور تصادفی آزاد می‌شوند و باقی فیلم را خودتان ببینید!

«گری دابرمن» بار دیگر این قسمت آنابل را به‌همراه «جیمز وان» نوشته و خودش کارگردانی آن را بر عهده دارد.

از زوج وارن چه می‌دانیم؟

ادوارد و لورین وارن، محققین شیطان‌شناسی و نویسندگان حوزه ماوراءالطبیعه اهل آمریکا بودند که در طول زندگی‌شان بیش از 10000 پرونده خوفناک را بررسی کردند. اگرچه آن‌ها برای اثبات گزارش‌هاشان از شهادت افراد مختلفی مانند پزشکان، محققان، پلیس‌ها و دانشجویان استفاده می‌کردند، اما هنوز هیچ‌یک از ادعاهایشان به تایید عامه‌ی مردم جهان نرسیده است.

از زندگی و پروژه‌های زوج وارن بیش از ده‌ها کتاب، فیلم و مستند اقتباس شده که از این میان فرنچایز سینمایی «کانجورینگ» و مجموعه‌ کتاب‌ها و فیلم‌های ترسناک «The Amityville Horror» شهرت بیشتری دارند. بنابراین حتی قبل از این‌که اد و لورین در فیلم‌های کانجورینگ توسط بازیگران هالیوودی به تصویر کشیده شوند، در زمینه‌ی پرونده‌های جن‌گیری و پاک‌سازی خانه تسخیرشده شهرت زیادی داشتند.

در مورد ابعاد ناشناخته زندگی اد و لورن بخوانید: 

اد و لورن وارن؛ (حقایق پنهان و ماجرای پرونده ها)

محل نگهداری عروسک آنابل کجاست؟

این روزها عروسک آنابل واقعی در همان جعبه محافظ معروفش در موزه‌ی وارن‌ها در ایالت «کانکتیکات» زندگی می‌کند. اما به‌نظر می‌رسد لایف‌استایل بی‌تحرکش چیزی از قدرتش کم نکرده است. خوشبختانه یا متاسفانه، در حال حاضر بازدید از موزه‌ی مخفی وارن‌ها محدود است و فقط از طریق یک رویداد رسمی به نام Warrenology می‌توان از این موزه بازدید کرد.  

خود موزه وارن‌ها و صاحبانش هم در داشتن حرف و حدیث، دست‌کمی از قهرمان داستان ما ندارند. این زوج که در بین علاقه‌مندان به حوزه‌ی متافیزیک بسیار شهره هستند، از نظر خیلی‌ها فقط به‌خاطر کسب منافع مادی دست به چنین اقداماتی می‌زدند. شاید برایتان جالب باشد که جدیدا ساختمان موزه به‌دلیل تخلف در سازمان شهرسازی، محدودیت در بازدید دارد برای همین خانواده وارن شروع به فروختن بلیط بازدید آنلاین از موزه کردند آن هم به قیمت حدودا شش دلار (این رقم گاهی تا بیست دلار هم افزایش می‌یابد.) لازم به ذکر است، زوج وارن در حال حاضر در قید حیات نیستند. ادوارد وارن در سال 2006 و ریتا وارن در سال 2019 فوت شدند. بنابر ظاهر امر، دامادشان «اسپرا» امور مربوط به موزه را انجام می‌دهد.

شاید علاقمند باشید:

محل نگهداری عروسک آنابل در تهران

همسایگان فعلی آنابل را بهتر بشناسید!

در موزه‌ی وارن‌ها که در اصل زیرزمین خانه‌ی آن‌هاست، وسایل عجیب و غریب زیادی نگه داشته می‌شود که همگی به‌نوعی به ماورالطبیعه مربوط می‌شوند. این اشیا ممکن است توسط ارواح خبیث تسخیر شده باشند یا قبلا در مراسم‌ گروه‌های خاص از آن‌ها استفاده می‌شده و یا حتی نفرین شده باشند. ولی هیچ یک از همسایگان آنابل با همه‌ی ماجراهایی که داشتند در ترسناکی به گَرد پای او هم نمی‌رسند. در ادامه به معرفی کوتاه برخی از وسایلی که در این وحشت‌‌خانه نگه‌داری می‌شود، خواهیم پرداخت.

«لباس عروس کُشنده» که گفته می‌شود هر نوعروسی که آن را در مراسمش پوشیده، شب به پایان نرسیده، دامادش را به قتل رسانده است.

«النگوهای عزاداری» شیء دیگری است که در این موزه نگه‌داری می‌شود. بازماندگان از این النگوها برای برقراری ارتباط با ارواح مردگان خود استفاده می‌کنند. اخیرا این النگوها از موزه به‌سرقت رفته است.

 هر فردی که «گردنبند مروارید خفه‌کننده»‌ای که در زیرزمین عمارت وارن‌هاست را به گردنش می‌اندازد احساس خفگی می‌کند؛ چند مرتبه این خفگی تا سرحد مرگ پیش رفته است. برخی‌ها معتقدند که دستان شیطان در این رشته‌ی مروارید حلول کرده است.

 «پیانو»یی که در خانه‌ی این زوج وجود دارد در اصل متعلق به خانه‌ی تسخیرشده‌ی یک کشیش بوده که پس از خارج کردن وسایل قدیمی عمارت، به‌یک‌باره آتش گرفته و می‌سوزد.

اگر آن جعبه‌ی شیشه‌ای، آنابل را در آغوش نگرفته بود، «عروسک سایه» می‌توانست زوج درخوری برایش باشد. این عروسک که توسط زوج وارن از یک کهنه‌فروش یهودی خریداری شده، یک بالاپوش بلند و مخوف به‌رنگ موهای پرکلاغی‌اش دارد. هر چه دهان این عروسک باز و گشاده است، چشمانش ریز و کله‌مورچه‌ای است. این عروسک آرام‌تر از آن است که در محفظه‌ی شیشه‌ای زندانی شود.

«تندیس شیطانی» از دیگر وسایل عجیب این زیرزمین مخوف است. این پیکره، حدود دو متر ارتفاع دارد و شکل غیرآدمیزادی و گوش‌های تیزش به آن ظاهر اهریمنی داده است. اولین‌بار یک شکارچی این مجسمه را در کاجستان‌های اطراف سندی‌هوک، در بالای یک صخره پیدا می‌کند. این پیکره که در مراسم‌های شیطان‌پرستی از آن استفاده می‌شده، به بی‌رمق کردن افرادی که در نزدیکی‌اش قرار دارند، شهرت ویژه‌ای دارد.

 آنابل؛ عروسکی که هنوز خریداران زیادی دارد!

اسپرا (داماد خانواده وارن) می‌گوید که افراد زیادی برای خریداری عروسک آنابل درخواست داده‌اند حتی یکی از آن‌ها حاضر شده به‌ازای «موسرخه‌»ی داستان ما تا یک میلیون دلار هم بپردازد. اما این خانواده معتقدند که هرگونه جابه‌جایی فیزیکی عروسک می‌تواند برای افراد جامعه خطرناک باشد و پشیمانی به‌بار بیاورد برای همین قاطعانه تمام این پیشنهادات را رد می‌کنند.

آیا دیگر شیطنت آنابل تمام شده است؟!

بیشتر افرادی که در جریان ماجراهای این عروسک ترسناک هستند معتقدند که آنابل هیچ‌گاه رنگ آرامش و معصومیت روزهای اول درست‌شدنش را نخواهد دید! خیلی از بازدیدکنندگانِ موزه‌ی وارن‌ها گفته‌اند که در جریان حضور کوتاه‌شان در این موزه، تجربیات عجیبی (علی‌رغم محبوس بودن عروسک در تابوت شیشه‌ای) داشته‌اند. شاید برای شما هم جالب باشد که افراد یک ضرب‌آهنگ دلهره‌آوری شبیه به موسیقی‌هایی که در کلیسا به گوش می‌رسد را متناسب با فاصله‌ای که با عروسک دارند می‌شنوند. این صدا به‌گونه‌ای است که گویی منبع صدا جایگاه این عروسکِ به‌ظاهر نمکی است. برخی افراد این شیطنت را به‌عنوان اعلام هشدار، به آنابل نسبت می‌دهند؛ البته در این مورد حرف و حدیث زیاد است و بعضی‌ها معتقدند، خانواده‌ی وارن در این امر نقش دارند نه خود عروسک مَسکوت!

بیشتر افراد امیدوار هستند که با کمک کلمات کتاب مقدس که روی جعبه‌ی عروسک درج شده و انرژی مثبت آب متبرک، داستان آزار و اذیت‌های این عروسک چشم‌سیاه برای همیشه پایان یابد.

آیا عروسک‌های جن‌زده دیگری هم وجود دارند؟

بله، یکی از معروف‌ترین عروسک‌های تسخیرشده جهان عروسک «رابرت» است که در منطقه «کی وست» ایالت فلوریدا نگهداری می‌شود. این عروسک الهام‌بخش کاراکتر «چاکی» در فیلم ترسناک Child’s Play بوده است.

طبق گزارشاتی که وجود دارد، این عروسک در سال 1906 توسط یک خدمتکار باهامایی به «رابرت یوجین اتو» نقاش و نویسنده‌ی اهل فلوریدا هدیه داده شد. این خدمتکار که بعدا مشخص شد در جادوی سیاه هم دستی بر آتش دارد، دلِ خوشی از خانواده اتو نداشت.

یوجین نسبت به عروسکش که او را «رابرت» نامیده بود، حس وابستگی عجیبی پیدا کرد. والدین یوجین بیشتر وقت‌ها می‌توانستند صدای صحبت فرزندشان با عروسک را بشنوند. آن‌ها تصور می‌کردند یوجین صدایش را تغییر می‌دهد تا به‌جای عروسک صحبت کند، اما بعدا شک کردند که نکند عروسک دارد صحبت می‌کند!

در طول سال‌هایی که یوجین با رابرت مانوس شده بود، رهگذران زیادی گزارش دادند که عروسک از پنجره‌ی یک اتاق به پنجره‌ی دیگری حرکت می‌کرد. بعضی همسایگان ادعا می‌کردند عروسک بعضی وقت‌ها قهقهه‌ای وحشتناک سر می‌دهد! وقتی والدین یوجین علت این قضایا را جویا می‌شدند، یوجین در پاسخ می‌گفت: «همه‌اش زیر سر رابرت است!»

رابرت هم مثل آنابل عاقبت چندان خوبی نداشت و هم‌اکنون در محفظه‌ای شیشه‌ای در موزه «فورت ایست مارتلو» در ایالت فلوریدا نگهداری می‌شود. در کنار محفظه‌ی رابرت یک جمله نوشته شده که به‌نظرم خیلی از جمله‌ی آنابل ترسناک‌تر است:

«قبل از عکس گرفتن، از رابرت اجازه بگیرید.»

جمع‌بندی

جدای از داستان‌ها و روایت‌هایی که از عروسک آنابل وجود دارد، هنوز هیچ شواهد مستندی از جن‌زدگی و یا تسخیر این عروسک توسط ارواح منتشر نشده. اما مطمئنا نمی‌توان جذابیت و خوفناکی ماجراهایش را زیر سوال برد. حالا آنابل به یکی از آنتاگونیست‌های معروف جهان سینما تبدیل شده و طرفداران زیادی هم پیدا کرده است. هم‌زمان با این‌که نسخه‌ی سینمایی آنابل در هالیوود برای خودش برووبیایی دارد، عروسک واقعی حالاحالاها در موزه‌ی سوت‌وکور زوج وارن باقی خواهد ماند.